UWV blijft kankerpatiënten tergen
Ondanks waarschuwingen blijven UWV-artsen de arbeidsmogelijkheden van mensen met kanker overschatten, niet zelden met dramatische gevolgen voor de patiënt. Uit de beantwoording van Kamervragen blijkt dat het UWV geenszins van plan is om lessen te trekken uit de recente kritiek. De oplossing is om mensen met kanker zelf het heft in handen te geven. De bevoegdheden van verzekeringsartsen dienen te worden beperkt, zodat ze niet langer schade kunnen aanrichten in de levens van ernstig zieke mensen.
Lees ook:
UWV drijft Lyme-patiënten tot wanhoop
Blog
Wat een foutieve keuring kan aanrichten werd deze week weer eens duidelijk met het verschijnen van een blog van een vrouw die wegens uitgezaaide kanker een beperkte levensverwachting heeft. Volgens de arts van het UWV is er kans op herstel.
Doordat de arts geen serieuze keuring heeft uitgevoerd, is de vrouw nu genoodzaakt haar beperkte energie te gebruiken voor een slopende bezwaarprocedure. Een rustig leven, waarin ze, zolang het nog kan, van haar man en kinderen kan genieten is haar door de verzekeringsarts niet gegund. Het UWV gaat letterlijk over lijken om geld te besparen, schrijft ze in haar blog.
Zelfdoding
Duidelijk is dat het UWV niets wil leren van de schokkende berichtgeving van twee maanden geleden. De Stentor meldde toen dat een man met uitbehandelde beenmergkanker zichzelf van het leven had beroofd, nadat het UWV oordeelde dat hij 32 uur kon werken als opperman in de bouw. De UWV-arts schoof de gepeperde brief van de medisch specialist simpelweg terzijde. De familie van de man, waaronder zijn twee dochters, is nog altijd woedend.
Op de afwijzing volgde een slopende bewaarprocedure. De man werd in het gelijk gesteld, maar intussen was er iets bij hem geknakt. De reactie van het UWV op het drama: "We zijn blij dat het foute oordeel is hersteld." Operatie geslaagd, patiënt overleden.
Uit onderzoek van De Stentor blijkt dat het aantal onjuiste geneeskundige beoordelingen alleen maar toeneemt, hetgeen veel onnodig persoonlijk leed veroorzaakt.
Uit het Zwartboek van de Stentor:
“Mijn zus, die op 6 maart 2013 aan borstkanker is overleden, moest van UWV voor vijftig procent aan het werk. Terwijl ze wisten dat ze terminaal ziek was. Ik ben er nog steeds woedend over”
Vaker onjuiste beoordeling bij kankerpatiënten
Naar aanleiding van het bericht in de Stentor werden Kamervragen gesteld, waarop minister Asscher zorgwekkende antwoorden produceerde. Mensen met kanker worden door UWV-artsen slordiger beoordeeld dan andere zieke werknemers, zo blijkt uit de cijfers. Hun claims worden vaker ten onrechte afgewezen.
Het wrange is dat mensen met kanker, blijkens de cijfers, juist minder vaak in bezwaar gaan. Ze willen hun beperkte energie niet besteden aan ingewikkelde procedures tegen een onwelwillende instantie als het UWV.
Honderden gevallen per jaar
De Stentor heeft gesproken met Tomas Rejda, een bedrijfsarts die zich gespecialiseerd heeft in de werkhervatting na kanker. Als expert heeft hij meegeschreven aan landelijke richtlijnen op dit gebied en staat hij slachtoffers van het UWV bij. Hij stelt vast dat het aantal schrijnende dossiers toeneemt.
“UWV zet het bot aan en krabbelt terug als mensen gaan piepen. Een flinke groep van de mensen denkt na zo'n beslissing van het UWV: ik geloof het wel. Ze hebben wel wat anders aan het hoofd. Ik schat in dat een veel hoger percentage dan de minister geeft, ontevreden is maar zich bij de zaak neerlegt.”
Tomas Rejda constateert dat het UWV de bezwaarmaker vaak in het gelijk stelt.
“Maar dat is vaak wel een erg beschadigende procedure voor patiënten die zorg over hun toekomst en financiën hebben en er ook nog in resterende tijd voor hun familie willen zijn."
Volgens Rejda is inmiddels het stadium van pappen en nathouden voorbij en is het tijd voor een parlementaire enquête. Het gaat om honderden gevallen per jaar waarin UWV-artsen ernstig tekortschieten. Pas als mensen een bezwaarprocedure starten worden ze gehoord. De stafartsen weigeren in te grijpen. Rejda spreekt over 'politiek opgepompte aansturing' van het UWV. (bron: De Stentor van 15 november 2014)
"Het wordt echt agressief ingestoken, ze zouden zich moeten schamen."
"Het is asociale geneeskunde geworden in plaats van sociale geneeskunde. Owee, als je iemand afkeurt."
Visie UWV
Het UWV heeft naar eigen zeggen een hele duidelijke visie op kanker. Voorzitter Bruno Bruins deelt deze visie in een column voor de Stichting Werken Tijdens Kanker: “Mensen zijn op hun best als ze met werk kunnen deelnemen aan de maatschappij.”
Het is een visie waar kankerpatiënten maar weinig aan hebben. Mensen met kanker zijn helemaal niet op hun best. Ze hebben namelijk kanker. Dat betekent dat ze vaak wel wat anders aan hun hoofd hebben dan het verrichten van betaalde arbeid.
In zijn column laat Bruins zich lovend uit over de stichting, waarvan hij naar eigen zeggen veel geleerd heeft. “Mensen met kanker verdienen het om te blijven werken,” is een andere wijsheid die hij debiteert.
De warme steun van Bruno Bruins mocht overigens niet baten. De Stichting Werken Tijdens Kanker is opgeheven omdat deze niet levensvatbaar bleek. Waarschijnlijk zet een stichting ‘Laat Kankerpatiënten Met Rust’ meer zoden aan de dijk.
Het UWV is niet in staat om zich te ontwikkelen. Dit blog van acht jaar geleden laat zien dat er niets is veranderd:
“Het UWV leert langzaam, veel te langzaam. Kortgeleden zijn ze begonnen met een proef in Hengelo om borstkankerpatiënten te laten herkeuren door gespecialiseerde artsen, omdat de standaard arbo-artsen te weinig snappen van het effect van kanker. Bizar. De mensen die ons hebben gekeurd zijn niet bekwaam in hun werk.”
Hoe verder?
De klachten die de Stentor heeft verzameld, de artikelen en blogs die over dit onderwerp verschijnen en de de vele reacties daarop, de cijfers van het UWV en de ervaringen van expert Tomas Rejda laten zien dat er een structureel probleem is als het gaat om geneeskundige beoordelingen door UWV-artsen van mensen met kanker.
Zowel minister Asscher als het UWV komen telkens met dure plannen op de proppen om de kwaliteit van medische beoordelingen te verbeteren. Maar eens is het genoeg. Ondanks alle wet- en regelgeving, kennisontwikkeling, richtlijnen, standaarden, protocollen, werkgroepen, verkenningen, pilots, tevredenheidsonderzoeken, leerstoelen en cursussen gaat de kwaliteit van de medische beoordelingen bij kanker alleen maar achteruit. Er is geen enkele aanleiding te veronderstellen dat dit in de toekomst zal verbeteren.
Het is tijd dat we de bevoegdheden van UWV-artsen inperken, zodat ze niet langer schade kunnen toebrengen aan ernstig zieke mensen. De claim van de patiënt dient leidend te zijn; het oordeel van de verzekeringsarts is van ondergeschikt belang.
De meeste mensen zijn namelijk uitstekend in staat om, in samenspraak met hun behandelend arts, zelf te bepalen wat ze wel of niet kunnen. Een gezonde wil om te leven en te werken is daarbij het uitgangspunt, en niet het arbeidsethos van de gemiddelde verzekeringsarts.
Zie ook:
De Stentor Zwartboek UWV - keuringsleed
Richtlijn
Blauwdruk Kanker en Werk (NVAB)